اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر شدت افسردگی و نشخوار فکری افراد مبتلا به افسردگی اساسی

مقدمه: مدل طرحواره های هیجانی بر نقش نشخوار فکری و سایر طرحواره های هیجانی در افسردگی تأکید زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر شدت افسردگی و نشخوار فکری صورت پذیرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه آزمایشی کنترل شده تصادفی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. از میان بیماران مبتلا به افسردگی اساسی در بخش روانپزشکی بیمارستان امام حسین و مرکز مشاوره رهیار استان تهران، 32 نفر بر اساس ملاک های ورود و خروج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه برابر آزمایش (16 نفر) و کنترل(16نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 14 هفته تحت طرحواره درمانی هیجانی قرار گرفت. در این مدت برای گروه کنترل هیچ گونه مداخله درمانی صورت نگرفت. پرسشنامه های افسردگی بک(bdi-ii) و سبک پاسخ دهی نشخواری(rrs) به عنوان ابزار های سنجش در خط پایه اول و دوم، پس آزمون و پیگیری مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها نیز با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته و به وسیله نسخه 19 نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمرات افسردگی و نشخوار فکری در گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش پیدا کرده است(01/0>p). نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که طرحواره درمانی هیجانی می تواند به عنوان مداخله ای موثر برای کاهش افسردگی و نشخوار فکری افراد مبتلا به افسردگی اساسی مورد استفاده قرار بگیرد.